Aka

Chekka bir qishloqda, bir xonadonda bir o'g'il farzand dunyoga keldi. U tug'ma nogiron, ya'ni fikrlash qobiliyati yaxshi shaklanmaydigan, yosh bolalarday edi. Oradan 2 yil o'tar-o'tmas yana bir o'g'il farzand dunyoga keldi, u sog'lom, manan yetuk edi. Ular ulg'ayishdi, nogiron farzandni davolataman deb ota bechora bor buduni sotdi, hatto uysiz qoldi. Kichik o'g'il esa, Shaharga o'z kunimni ko'raman, degan niyatda qing'ir-qiyshiq, yo'llarga botib ketdi. Otasi shu orada vafot etdi. Undan meros bo'lib, esa, nogiron og'li qoldi. Uning qalbi mehrga to'la edi. Vasiyat shunday, edi, ukasi akasini shaharga olib borib, birga yashashlari va akasini ehtiyot qilishi kerak edi. Ammo, uka bunga toqat qilmaydi. Qalbida zarracha mehr bo'lmaganligi tufayli, xotini tashlab ketgani, mijozlari ham undan yuz o'girgani yetmaganday, akasi uning ko'ziga ortiqcha bo'lib tuyulardi.